”စိတ္စားက်က္”
ျဗဳန္းစားၾကီး
ထြက္က်လာတဲ့စိတ္ေတြကို
ခပ္က်ယ္က်ယ္
စားက်က္တစ္ခုထဲမွာ
လႊတ္ေက်ာင္းေပးလိုက္တယ္။
နင္လည္းလြင့္ခ်င္တိုင္းလြင့္
ငါလည္းေတြးခ်င္တိုင္းေတြးေပါ့။
ခပ္သဲ့သဲ့အသံေတြၾကားခိုက္မွာ
နားစြင့္ေနတုန္းပဲ
ေလေျပေတြ
ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာလား?
ရုတ္တရက္
မုန္တိုင္းပဲ၀င္လာမလားေပါ့။
ဟိုး..အေ၀းမွာပါပဲ
ဘာမွမသဲကဲြေသးပါဘူး။
တစ္ခါတစ္ခါ
ျငိမ္သက္ေနသလိုပဲ
တစ္ခါတစ္ခါ
လႈပ္ရမ္းေနသလိုပဲ။
ဒီလိုခ်ိန္ဆို
ႏွင္းေတြလည္းေ၀ဖူးတယ္။
မိုးေတြလည္းရြာဖူးတယ္
ေႏြေခါင္ေခါင္လည္းၾကံဳဖူးတယ္။
ျပိဳဆင္းလာတဲ့ေ၀ဒနာေတြလည္း
ဖတ္လိုက္တယ္။
တိမ္ေမ်ာသြားတဲ့ကမ္းေတြလည္း
ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။
တိတ္တစ္ဆိတ္ထြက္ခြာသြားတဲ့
အရိပ္ေတြလည္းလက္ျပလိုက္တယ္။
ရင္ဘတ္ကို၀င္ေစာင့္လာတဲ့
ေလေျပေတြကိုလည္း
တယုတယေထြးေပြ ့လိုက္တယ္။
တစ္ခုခုေပါ့....
ဘာမွမေရရာပဲ
ေကာင္းကင္ၾကီးကိုေငးေနရင္း
ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္ဖို ့ခက္တဲ့
စိတ္ေတြကို
အဲ့ဒီ*စားက်က္*ထဲမွာ
ေမ်ာခ်င္တိုင္းဆက္ေမ်ာလိုက္ေတာ့တယ္။
အားလံုးကိုအစဥ္ခင္မင္ေလးစားလွ်က္