ေတာင့္တတိုင္းျဖစ္မလာေတာ့လည္း
လိုခ်င္တက္မက္မႈ ့ေတြကို
အလိုလိုေလွ်ာ့ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
တူမွမျဖစ္နိုင္ေသးတာေလ
ပင္ဘ၀မွာပဲ
ခံနိုင္ရည္ရွိေအာင္ၾကိဳးစားမိတာ
မွားလို ့လားဗ်ာ။
ေရာင္စံုလိပ္ျပာေလးတစ္ခ်ိဳ ့ရဲ့
အေတာင္ပံရိုက္ခတ္မႈ ့ေၾကာင့္
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ
ေပါက္ကရေဆးစက္ေတြ
စြန္းေပခဲ့ဖူးတာလည္း
ဘယ္ေမ့လို ့ရပါ့မလည္း။
အျမင့္ဆံုးကတိမ္တိုက္ေတြ
ေထြးေပြ ့ခြင့္မရတဲ့အခါ
လက္လွမ္းမွီသေလာက္
ဆူးခက္ေလးေတြဆုပ္ကိုင္ထားရင္း
ဘ၀ကိုေက်နပ္တတ္ဖို ့
ေလ့က်င့္ယူခဲ့မိတာေပါ့။
ဒီမွာသူငယ္ခ်င္း....
မင္းထက္ေအာက္တက္မေက်ရင္ေနလိမ့္မယ္
မင္းေအာက္ေတာ့မေလ်ာ့ေလာက္ဘူး
မင္းထက္ဘ၀မနာရင္ေနလိမ့္မယ္
မင္းလိုပဲ
ဘ၀နာေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။
ခါးသီးလွတဲ့ေလာကဓံကို
ခ်ိဳျမိန္စြာစားသံုးရင္း
ေပးဆပ္တတ္ဖို ့
ေလ့က်င့္ေနသူပါ။
စုတ္ခ်က္မညီတဲ့အတိတ္ေတြကို
ေနာင္တဆိုတာေတြၾကားမွာ
အလဟတျဖဳန္းတီးမပစ္ပဲ
ေလ့လာစရာသံေ၀ဂအျဖစ္
အသံုးခ်ေနတဲ့သူပါ။
တသြင္သြင္ေတာင္းဆိုေနတဲ့
လိုအပ္ျခင္းေတြေနာက္စီးေမ်ာရင္း
ေရာင့္ရဲတတ္ဖို ့
ၾကိဳးစားေနသူပါ။
ညဥ့္တေစ ၦေတြေျခာက္လွန္ ့ေနတဲ့
အတိတ္ေတြကိုသင္ပုန္းေခ်ရင္း
ေၾကြးျမီးေဟာင္းေတြကို
တတ္နိုင္သေလာက္
ျပန္လည္ေပးဆပ္
ပီတိေတြနဲ ့သာယာေနမိသူပါ။
ရမၼက္ဆန္ဆန္ေဆြမ်ိဳးေတြကို
အျပံဳးနဲ ့လက္ကမ္းရင္း
ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ့ကို
ရွာေဖြ ့ေနမိသူပါ။
တစိမ္းဆန္ဆန္မ်က္လံုးေတြကို
ဦးညႊတ္ကာအရိုအေသျပဳရင္း
ခႏၵီတရားရင္မွာထာ၀ရ
သိမ္းတတ္ဖို ့ၾကိဳးစားေနမိသူပါ။
လိုတိုင္းတမရနိုင္တဲ့အခါ
ေမွ်ာ္လင့္သမွ်သဲေရသြန္ပမာၾကံဳရတဲ့အခါ
ဆူးခင္းလမ္းေတြနင္းေလွ်ာက္ေနရတဲ့အခါ
မတရားတဲ့ေလာကၾကီးလား
မညီမွ်တဲ့ကံၾကမၼာေတြလား
ဒါေတြကိုေရရြတ္မျငင္းခုန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး
ပဲ့တင္ဖူးပြင့္မလာေသးတဲ့
ႏွစ္လိုဖြယ္အာရံုဦးေတြကို
အျမတ္တနိုးဦးထိပ္မွာပန္ဆင္ဖို ့
စုတ္ခ်ာခ်ာဘ၀တစ္ခုကို
စီးခ်င္းထိုးတိုက္ပဲြ၀င္ရင္း
ခု..ကြ်န္ေတာ္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေနလိုက္ေတာ့တယ္။
အားလံုးကိုအစဥ္ခင္မင္ေလးစားလွ်ာက္
No comments:
Post a Comment