ဆုတ္လည္းဆူး
စားလည္းရူးဆိုသလိုေတာ့
မဟုတ္ေသးဘူး..
ပစ္ရမွာလည္း
ဆီတ၀င္း၀င္း
စားဖို ့ရာလည္း
သဲတရွရွဆိုသလိုဘ၀ေတြပါ။
အနာဂတ္ေတြကို
ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားမွန္းမသိခဲ့လို ့
ေလွာင္အိမ္စံဘ၀ကို
ဘာသိဘာသာ၀င္တိုးမိတဲ့
ငွက္ငယ္ေလးလိုပါပဲ။
လြပ္လပ္စြာပ်ံသန္းခြင့္ေတြ
ပီတိလႊမ္းတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ့ေတြ
ေအးခ်မ္းလွတဲ့အရိပ္အာ၀ါသေတြ
ႏွစ္လိုဖြယ္ဒီအရာေတြကိုစြန္ ့ပယ္ျပီး
မာနအေရာင္ေတြဖံုးလြမ္းေနတဲ့
အတၱတမားေတြၾကား
ေဒါသအေရာင္ေတြလြင့္ေနတဲ့
မ်က္ႏွာထားေတြၾကား
ထားရာေနေပးရာစား
သခင့္မ်က္ႏွာထားေငးေနရရွာတဲ့
ေလွာင္အိမ္စံငွက္ကေလးေတြလို
”ငါတို ့ဘ၀”
ရုန္းထြက္ရန္လည္းမရဲၾက
ဆက္တိုးဖို ့လည္းခက္ခဲၾက
ေသာကကိုယ္စီရင္မွာပိုက္
ေပ်ာ္သလိုေနလာလိုက္ရတာ
ျပကၡဒိန္က၅ရြက္ေတာင္
ေအာက္ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ရျပီ။
အတိတ္အရိပ္ဆိုတာေတြကို
တစ္ခါတေလမဟုတ္ဘူး
ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို
တမ္းတမိတာေပါ့။
အသိုက္အျမံဳဆိုတာေတြကိုလည္း
ရံဖန္ရံခါ
ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလည္း
ခဏခဏဆိုသလိုကိုသတိရမိတာေပါ့။
လည္ပတ္ေနတဲ့သံသရာထဲမွာ
ညည္းေနက်ေတးသြားတစ္ပုဒ္လို
ဖတ္ေနက်၀တၱဳတစ္ပုဒ္လို
မက္ေနက်အိမ္မက္ေသတစ္ခု
ေတြ ့ျမင္ေနက်ေန ့တဓူ၀
အရသာေတြၾကား
ဇေ၀ဇ၀ါျဖတ္သန္းေနရင္း
အခ်ိန္ေတြကေတာ့
အေတာ္ေႏွာင္းကုန္ရွာျပီ။
အားလံုးကိုအစဥ္ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
No comments:
Post a Comment