ေတးသီငွက္ေလးေတြသံသာယာက်ဴးရစ္ေနေပမဲ့
ကြ်န္ေတာ္ႏွလံုးသားဥယာဥ္မွာေတာ့
ေရာမျမိဳ ့ပ်က္ၾကီးလို ့ေျခာက္ကပ္ေနရွာေပါ့။
အသက္ငင္ေနတဲ့
သတၱ၀ါတစ္ေကာင္အတြက္
ေရၾကည္ေလးတစ္ေပါက္ေလာက္ကိုေတာင့္တမိေနသလိုပါပဲ။
ေ၀ဟင္ျပင္က်ယ္က်ယ္မွာ
မနားတမ္းပ်ံသန္းေနေသာ္လည္း
အသိုက္မဲ့တဲ့ငွက္ေလးတစ္ေကာင္လိုကြ်န္ေတာ့္အတြက္
မိုးမုန္တိုင္းက်လာတဲ့အခါ
ဘယ္ေနရာမွာမ်ားခိုနားရမွာပါလိမ့္။
ေပါ့ပ်က္ပ်က္အရသာနဲ ့
ဟင္းခါးေတြသာစားသံုးရင္း ခံတြင္းမေတြ ့စြာ
လူလားေျမာက္ခဲ့တဲ့ကြ်န္ေတာ္
နတ္သုဒၵါစား၀ိုင္းအလယ္မွာလည္း
မြန္းက်ပ္ျခင္းေတြျပည့္ႏွက္ေနမွန္း
ခုေတာ့ေလ......
ကြ်န္ေတာ္သိေနပါျပီ။
အားလံုးကိုအစဥ္ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
yarzawinlinlin
No comments:
Post a Comment